Sergeant Pepper van The Beatles kwam uit op een vrijdag. Twee dagen later opende Jimi Hendrix een show in Londen met de titeltrack van dat album. In de zaal zat een stomverbaasde Paul McCartney. Overigens naast een boel andere muziekgrootheden uit 1967. Wat een stunt!
Jimi’s opener in het Saville Theatre is helaas niet op film vastgelegd. Een van de commentaren onder de video hierboven is trouwens wel een ooggetuigenverslag. Het grofkorrelige filmpje is een opname van vier maanden later.
De anekdote is wel een sleutelscene in de biopic All By My Side over Jimi Hendrix. André Benjamin (Andre 3000 van Outkast) zet Hendrix neer als een boven zichzelf uit groeiende artiest. Van zoekend naar de juiste toon naar vastberaden keuzes makend, met een beetje hulp van vrienden.
Jimi Hendrix is al heel lang een bron van energie en inspiratie voor mij. Deze zomer laaide mijn Jimi-koorts weer op tijdens een bezoekje aan zijn flat in Londen.
Het begon allemaal toen ik als middelbare scholier, op zoek naar iets ‘nieuws’, muziekhuis Arons binnenstapte en de verkoopster met het live-album ‘Winterland’ aankwam. Grappig dat een (toen al twintig jaar oude) plaat zo je leven kan binnendenderen. Ik dompelde me de jaren erna helemaal onder in gierende gitaren in het algemeen en Hendrix in het bijzonder. Grunge moest toen nog komen.
Voor een operatie moest ik rond m’n zestiende onder narcose. De liefde voor muziek ging toen al diep. Met ‘Electric Ladyland’ op de walkman werd het zwart om me heen… Nog altijd denk ik aan elektrische gitaren als ik op de tandartsstoel lig.